محمود صابر، ولی الله صادقی
چکیده:
در رابطه با رسیدگی به جنایات تروریستی در دیوان بین المللی کیفری، مباحث گوناگونی مطرح است که در قالب دو آموزه ی کلی “عدم توسیع” صلاحیت دیوان و “توسیع” صلاحیت دیوان دسته بندی میشود. طرفداران آموزه ی توسیع، دو گونه استدلال مینمایند؛ عدهای رسیدگی مصادیقی از جنایات تروریستس در دیوان را به تبع جرایم چهارگانه ی مندرج در اساس نامه ی آن ممکن میدانند(توسیع صلاحیت کنونی) و عدهای دیگر، این نظر را مردود شناخته و بر لزوم توسیع صلاحیت دیوان در مورد تروریسم به عنوان جرم مستقل تاکید دارند(توسیع صلاحیت آتی). در ارزیابی نهایی این آموزهها، شایسته است جامعه بین المللی با ایجاد تعاملی سازنده، ملاحظات سیاسی یک یا چند جانبه را کنار گذارد و با درک مزایای چشم گیر توسیع صلاحیتی دیوان، تلاش خود را در رفع موانع پیش رو مضاعف نماید. هم چنین لازم است شورای امنیت، در اجرای صلاحیت خود در حفظ صلح و امنیت بین المللی، دادگاههای موردی و خاص تاسیس کند و از این راه، با ایجاد رویهی قضایی بین المللی در تعقیب تروریستها، مسیر مبارزه ی جدی و مستمر را، با الحاق آن به اساس نامه ی دیوان کیفری بین المللی هموار سازد.
کلید واژگان: تروریسم، دیوان کیفری بین المللی، توسیع صلاحیت، کنفرانس بازنگری.