محمد جواد رضایی زاده، حسین عبداللهی
چکیده
اجرای آراء دیوان عدالت اداری به مثابه نهادی که ضامن تحقق حکومت قانون است از اهمیت فراوانی برخوردار بوده و از این رو تدقیق پیرامون استنکاف مقامات دولتی از اجرای آرای این نهاد نیز، موضوعی ضروری به نظر میرسد. بر این اساس “استنکاف مقامات دولتی از اجرای آرای شعب دیوان” را نمیتوان نوعی “جرم اداری” در برابر اجرای رای دیوان؛ بهعنوان “بالاترین مرجع اختصاصی اداری” مرتکب شده و رسیدگی بدان صرفا در صلاحیت “ذاتی و اختصاصی دیوان عدالت اداری”است.
جهت ارائه تعریف از این نوع استنکاف باید گفت:”هرگونه خودداری یا جلوگیری عامدانه در قالب فعل یا ترک فعل، نسبت به اجرای آرای شعب اداری؛ اعم از حکم و قرار و دستور موقت است که پس از انجام “اقدامات اجرایی” و در صورت عدم وجود مانع قانونی و عملی در برابر محکوم علیه، محقق میگردد. این تخلف معمولا توسط بالاترین مقام دستگاه ارتکاب یافته و مقید به نتیجه است.” نتیجتا ضمانت اجرای این تخلف نیز”تنبیه اداری” قلمداد شده که اصل “سلسله مراتب قانونی”، گستره آن را تعیین میکند.
واژگان کلیدی: استنکاف مقامات دولتی، اجرای آرای شعب دیوان عدالت اداری، انفصال از خدمات دولتی، تخلف اداری، تنبیه اداری