سيداحمد مرتضايي، سيدابراهيم حسيني ص 49
چکيده
يكي از آزاديهاي اجتماعي، «آزادي بيان» است. در اين نوشتار، مباني و گستره آزادي بيان از ديدگاه فقه اسلامي و حقوق داخلي و بين المللي با رويكردي توصيفي و تحليلي بررسي مي شود. براساس يافتههاي اين تحقيق، آزادي بيان از ديدگاه فقه، مبتني بر امور متعددي همچون امر به معروف، نهي از منكر، نصيحت و خيرخواهي، مشورت، وجوب بيان حق و حرمت كتمان آن و مانند آنهاست. همچنين از ديدگاه اسلام، آزادي بيان مطلق نيست و محدود به حدود ديني متعددي همچون ارتداد، كفر و انكار ضروري دين، افترا به خداوند، تكذيب آيات الهي، استهزا و تمسخر و مانند آنهاست. در قوانين داخلي، موازين و احكام اسلامي، منافع و مصالح عمومي، به عنوان مباني آزادي بيان مورد تاكيد قرار گرفته و اهانت به مقدسات ممنوع شده است. در اسناد بين المللي، مباني و حدود آزادي بيان، بيشتر مادي است.
کليدواژگان: آزادي، بيان، مباني، فقه، حقوق، امر به معروف، نهي از منكر، نصيحت، تبليغ