اقبال علي ميرزايي
چکيده
ارجاع يا احاله ي قانون به قانوني ديگر، يكي از شيوه هاي قانون گذاري است كه در بيشتر نظام هاي حقوقي دنيا رايج است. قانون گذاران، با به كارگيري اين روش، مقرراتي را كه خود پيش تر وضع كرده اند در قوانين جديد مي گنجانند ولي به جاي تكرار مقررات مزبور، فقط به شماره ماده هاي قانون سابق اشاره و ارجاع مي دهند. اگرچه چنين راه كاري از تكرار بيهوده ي قوانين مي كاهد و بدين طريق در وقت و هزينه هاي قانون گذاري صرفه جويي مي شود اما، چنانچه فن احاله به موقع و به جا استعمال نشود، تبعات نامطلوبي به دنبال دارد و به صورت يك مساله و مشكل در مي آيد؛ مساله اي كه چندين معماي دشوار براي مجريان قانون به وجود مي آورد.
در اين مقاله عمده دشواري ناشي از احاله ي قانون، به هنگام تغيير قوانين مورد بررسي قرار ميگيرد.
کليدواژگان: قانون، ارجاع، نسخ، اصلاح، تفسير