زهره كاظمي
چکيده
بررسي جايگاه اصل مصلحت و تاثير آن در تشريع، به ويژه در حوزه روابط انساني، مثل خانواده، امري است كه نتيجه ارزش مندي برجاي مي گذارد. الگوي كلي قانونگذاري در اسلام، حركت بر مبناي مصالح با هدف اصلاح جامعه و پيشگيري از افساد بوده است. اين پژوهش درصدد است كه تاثير مصلحت انديشي را در حضانت به عنوان يكي از مهم ترين و حساس ترين قوانين خانواده كه تاثير مستقيم در انسانسازي و پرورش نسل بشر دارد، مورد بررسي قرار دهد. بررسي مصلحت و جايگاه آن در شريعت و سپس بيان نظرات فقهي در خصوص اولويت مادر يا پدر در حضانت فرزندان (اعم از دختر و پسر) به خصوص زماني كه در اين قضيه دچار اختلاف نظر شوند،نشان میدهد كه مبناي روايات مورد استناد فقها، حفظ مصلحت كودك و توجه به نيازهاي اوست و میتوان با جمع بندي روايات، تداوم حضانت مادر را تا زمان بلوغ فرزندان در شرايط اجتماعي حاضر مشروط به صلاحيت مادر استنتاج كرد كه موافق با نظر برخي از فقها در اولويت مادر در حضانت فرزند تا بلوغ است.
کليدواژگان: حضانت، مصلحت، نگهداري كودك، اولويت حضانت مادر، سن حضانت