عباس قاسمي حامد ، آرزو فلاح
چکيده
براي طرح ادعايي مشترك، دعواي گروهي از سوي افراد متعدد عليه خوانده ي واحد اقامه ميگردد. در اين شكل از اقامه ي دعوا، يك نفر يا بيشتر از اعضاي گروه به عنوان نماينده ي گروه درخصوص ادعاي مشترك بين اعضا، عليه يك يا چند خوانده اقامه ي دعوا میكنند. اعضاي گروه اگرچه در بيشتر موارد نقش فعالي در دادرسي ندارند اما، به نتيجه حاصل از دادرسي ملزم خواهند بود. امروزه دعواي گروهي به عنوان يكي از اقسام طرح دعوا به صورت دستهجمعي از جايگاه ويژهاي در حقوق آمريكا برخوردار است. طرح دعوا به صورت گروهي، فرصت و امكان احقاق حق براي تعداد كثيري از افرادي كه به تنهايي انگيزه ي كافي براي پيگيري مطالبات اندك خود ندارند را فراهم میآورد. از طريق اين شيوه اقامه ي دعوا، كارآيي سيستم قضايي افزايش میيابد و طرح دعوا از سوي تعداد زيادي از افراد، مقرون به صرفه جلوه مینمايد. شرايط اقامه ي دعواي گروهي در ماده 23 قانون آيين دادرسي مدني فدرال آمريكا و قانون منصفانه ي دعواي گروهي مصوب سال 2005 ميلادي به تفصيل مورد بحث قرار گرفته است. دعاوي گروهي در زمينههاي متعددي از قبيل حقوق مصرف كننده، ضد انحصار، حقوق استخدامي، حقوق مدني، محيط زيست و… طرح میشوند.
کليدواژگان: دعواي گروهي، اعضاي گروه، وكيل گروه، جبران خسارت، سازش