عنوان: بررسی احکام و آرای ایکسید (ICSID)از منظر مصالح کشور های سر مایه پذیرنده
پدیدآور: محمد عباس زاده
سال دفاع : ۱۳۹۴
دانشگاه: پردیس البرز دانشگاه تهران
استاد راهنما : احمد مومنی راد
استاد مشاور: حمید الهویی نظری
چکیده : اختلافات بین المللی را به اعتبار طرفین آن، می توان به سه گروه تقسیم کرد:
اختلافات بین اشخاص خصوصی خارجی.
اختلافات بین دولتها یا دولتها و سازمانهای بین المللی
اختلافات بین دولتها و اشخاص خصوصی خارجی.
حل وفصل این قبیل اختلافات موکول به تعیین تکلیف دو عامل یا موضوع اساسی است: یکی قانون حاکم و دیگری مرجع رسیدگی؛ منتهی روشها، قواعد و قالبهای ناظر بر این دو موضوع مخصوصا از حیث مرجع رسیدگی، در همه اختلافات بین المللی یکسان نیستند؛ بلکه حسب مورد –از جمله به اعتبار طرفین- متفاوتند. به این معنی که برای اختلافات تجاری بین المللی بین اشخاص خصوصی –چنانچه در قرارداد یا بعدا نسبت به قوانین و محاکم کشور خاصی توافق نشده باشد- معمولا روش داوری انتخاب میگردد، اعم از داوری سازمانی یا خاص. در صورتیکه اختلافات بین دولتها برحسب انواع اختلاف و با فراهم بودن شرایط لازم، یا به دیوان بین المللی دادگستری(I.C.J) که از ارکان سازمان ملل است، ارجاع میگردد و یا اینکه به داوریهای خاص رجوع می شود مانند دیوان داوری دعاوی ایران- ایالآات متحده. اما روش حل وفصل اختلافات نوع سوم یعنی دعاوی بین دولتها و اشخاص خصوصی خارجی که جنیه تجاری داشته باشند، همواره مورد گفتگو و نزاع بوده است.
از آنجا که قراردادهای نفتی از اهمیت ویژه ای برخودار است بررسی حل و فصل اختلافات ناشی از اینگونه قراردادها نیز روش های خاصی را می طلبد آنچه در این پژوهش مورد نظر است مقایسه بین شیوه های حل و فصل اختلافاتی است که بین دولت ها در قراردادهای نفت و گاز رخ می دهد.
کلمات کلیدی : نفت و گاز، قرارداد، حل و فصل اختلافات، اختلافات دولت ها