سلبِ آزادی پیشگیری محور با تأکید بر ماده ۱۵۰ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲
نویسندگان: علی حسین نجفی ابرندآبادی؛ سودابه رضوانی
چکیده
سلبِ آزادی پیشگیری محور افراد دارای اختلال روانی، برای تأمین امنیت عموم و پیشگیری از تکرار جرمِ احتمالی مجرمان خطرناک اعمال میشود. ماده ۴۸ مکرر سابق و ماده ۱۵۰ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، بارزترین مصداقِ قانونی این رویکرد در حقوق کیفری ایران است. درواقع، میتوان سلب آزادی پیشگیری محور را نوعی اقدام پیشدستانه ۲ برای حفظ امنیت عموم تلقی کرد. در این اقدام، حقوق کیفری با فاصله گرفتن از رویکرد سزادهی برای حفظ امنیت، رویکردی آیندهنگر مییابد و بر مرحله پیش از ارتکاب جرم ۳ نیز اعمال میشود. ازاینرو، مقاله حاضر، به بررسی این رویکرد با تأکید بر ماده ۱۵۰ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ بهعنوان یکی از مصادیقِ قانونی رویکرد پیشگیرانه در حقوق کیفری ایران و به مناسبت، ایالاتمتحده آمریکا و فرانسه بهعنوان نمونههایی از نظامهای کیفری سختگیرانه میپردازد.
کلیدواژگان: امنیت؛ خطرناکی؛ اختلال روانی؛ مداخله زودهنگام؛ سلب آزادی
فصلنامه پژوهش حقوق کیفری؛ دوره ۴، شماره ۱۲، پاییز ۱۳۹۴