شاهرخ مسکوب
نویسنده، شاهنامه پژوه، مترجم، منتقد و حقوقدان
از او به عنوان نمونه ناب و نادر روشنفکر ایرانی و شاهین بلند پرواز اندیشه و فرهنگ یاد کردهاند.
وی در سال ۱۳۲۴ وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد اما پس از فراغت از تحصیل به عنوان دبیر ادبیات دبیرستان مروی مشغول به کار شد.
او در فعالیتهای شدید حزبی سالها به زندان میافتد و در سال ۱۳۳۶ آزاد می شود و ظاهراً راهی اروپا میشود و سپس در مراجعت از اروپا در سازمان برنامه مشغول به کار میگردد.
وی سرانجام روز سه شنبه ۲۳ فروردین ۱۳۸۴ در بیمارستان کوشن پاریس درگذشت و با انتقال پیکر او به ایران، در گورستان بهشت زهرا
آرام گرفت.
از آثا کرامند او میتوان به این نامها اشاره کرد:
مقدمهای بر رستم و اسفندیار- سوگ سیاوش- ملیت و زبان- در کوی دوست.
درباره سیاست و فرهنگ و بسیاری از ترجمههای او از زبانهای دیگر.
[ر.ک: پژوهشگران معاصر ایران ۲ ص ۵۳۲ تا ۵۹۶]