اثر تسلیم مبیع در انتقال ضمان معاوضی (انتقال خطر) در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران و کنوانسیون بیع بینالمللی کالا بامطالعه تطبیقی در حقوق انگلیس
نویسندگان: علیرضا مظلوم رهنی، زهرا وطنی، حشمت اله کولی وند
چکیده:
تسلیم مبیع و ثمن و احکام آن، در متون فقهی حدود ۳۳ قاعده بهطور مستقیم و غیرمستقیم و در حقوق موضوعه ایران مستقیماً ۱۸ ماده از مواد قانون مدنی را به خود اختصاص داده است. انتقال ضمان معاوضی یا خطر از آثار مهم تسلیم است که برای تبیین آن در نظامهای مختلف حقوقی، روشهای متفاوتی وجود دارد. مسئله انتقال ضمان معاوضی یک مبحث کامل از فصل سوم کنوانسیون بیع مواد ۶۶ تا ۷۰ را به خود اختصاص داده است و در قانون مدنی ایران تنها در ماده ۳۸۷ و بر اساس قاعده فقهی تلف مبیع پیش از قبض پیشبینیشده است. کنوانسیون در بررسی موضوع، حالتهای مختلفی را مطرح ساخته است. دراین مقاله واحد اسناد و تحلیل قوانین موضوعه ایران و مواد ۳۶۷ تا ۳۹۹ ق.م؛ و مواد ۳۰ تا ۴۶ و ۶۰ تا ۷۰ کنوانسیون بیع ۱۹۸۰(CIGS) بامطالعه تطبیقی قانون بیع کالای انگلیس ۱۹۷۹ (SOGA) است. با طبقهبندی موضوعات، حفظ جنبه تطبیقی بودن آنها، به بیان وجوه اختلاف و اشتراک مفاهیم در کنوانسیون بیع ۱۹۸۰، فقه امامیه، قوانین موضوعه ایران و قانون فروش کالای انگلیس ۱۹۷۹ پرداختهشده است.
کلیدواژهها: تسلیم مبیع. انتقال ضمان. کنوانسیون بیع بینالمللی کالا. قانون فروش کالای انگلیس.
فصلنامه اندیشمندان حقوق، سال چهارم، شماره ۹، تابستان ۹۵