مطالعه تطبیقی امکان الزام مادر باردار به درمان در نظام حقوقی کامنلا و ایران و اسناد بینالمللی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی – دانشکده حقوق و علوم سیاسی
سال دفاع:۱۳۹۵
مقطع: کارشناسی ارشد
استاد راهنما: محمد بهمنی
دانشجو: حسین خادم الشریعه لاهیجانی
چکیده: ازآنجاییکه سلامتی مادر باردار در دوران بارداری ملازمه با سلامتی جنین وی نیز دارد و نیز با توجه به این امر که جنین نیز حداقل در بخشی از دوران حیات نهماهه خویش دارای حقوق انسانی مساوی با مادر خویش است لذا بررسی الزام مادر باردار در مواردی که نیاز به درمان دارد اهمیت پیدا میکند. ممکن است به مخاطره افتادن سلامتی مادر سلامتی جنین را نیز در پی داشته باشد و یا حفظ جان جنین عدم سلامتی مادر را موجب گردد. سیستمهای حقوقی رایج دنیا با توجه به بطن اجتماعی_فرهنگی خویش نسبت به این مسئله نگرشهای متفاوتی را ابراز داشتهاند. حقوق کامنلا که بیشترین گسترش خویش را در مستعمرات بریتانیای قدیم داشته است، تحت تأثیر رشد تفکرات لیبرالیستی تلاش داشته تا زمان زنده پنداشتن جنین سعی در آزاد انگاشتن زنان در برخورد با جنین خویش داشته است. در مقابل نیز فقهای شیعی با توجه به محترم دانستن جنین-مخصوصا پس از ولوج روح-تفاوتی بین جان مادر و جنین قائل نشده مادر را مختار به پذیرش درمان ندانستهاند. از منظر اجتماعی و نیز با توجه به قواعد بینالمللی در حال حاضر پذیرش حفظ جنین باوجود بروز خطر برای مادر همچنان مورد تشکیک واقعشده است. لذا بروز مباحثی چون سقط درمانی و صدور مجوز آن توسط قانونگذار ایرانی نیز مبین تغییر نگاه قانونگذار اسلامی به امر درمان مادر باردار است.
منبع: پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران