لزوم رعایت حریم خصوصی اشخاص و مبانی متعدد فقهی آن
عنوان: حریم خصوصی از دیدگاه فقهای امامیه و تطبیق آن با قواعد فقه
پدیدآور: اعظم هادیان نجف آبادی
رشته تحصیلی: الهیات ومعارف اسلامی (فقه و مبانی حقوق اسلامی)
مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد
استاد راهنما: نادعلی عاشوری
استاد مشاور: احمدرضا توکلی
دانشگاه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد
تاریخ دفاع: ۱۳۹۵
چکیده : حریم خصوصی، محدودهای از اعمال و ویژگیهای هر شخص است که برای عموم آشکار نبوده و یا تمایل به افشای آن ندارد. اشخاص هیچگونه ورود و نظارت دیگران بر این فضا را برنمیتابند و نسبت به ورود غیر، واکنش نشان میدهند. وجود تعالیمی در اسلام همچون لزوم رعایت کرامت ذاتی بشر، حرمت و احترام و عرض و آبرو، لزوم کتمان سر، و تصریح آیات و روایات متعدد بر حرمت تجسس در زندگی خصوصی اشخاص، ممنوعیت ورود به منزل بدون اذن، ممنوعیت استراق سمع، افشاء سر و … بیانگر ارزش حق بر حریم خصوصی در نظام حقوقی است. در این تحقیق بهصورت تحلیلی و توصیفی دیدگاه فقهای امامیه(که تأکید بر حریم خصوصی همواره موردتوجه آنها بوده است و تجاوز به این حق را جایز نمیدانند و در برخی موارد جرم و موجب تعزیر شرعی دانستهاند) موردبررسی قرارگرفته و نیز قواعد فقهی که با حریم خصوصی تطبیق دارد(قاعده تسلیط: هر مالکی نسبت به مال خود تسلط کامل دارد و میتواند در آن هرگونه تصرفی اعم از مادی و حقوقی بکند و هیچکس نمیتواند او را بدون مجوز شرعی از تصرفات منع کند، قاعده لاضرر: هیچ ضرر و زیانی در اسلام نیست) را بیان نموده است.
کلمات کلیدی : حریم خصوصی, دیدگاه فقهای امامیه , قواعد فقهی
منبع : وب سایت دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد