بررسی دایره تأثیرگذاری شروط بنائی بر عقود در فقه امامیه
بختیار نصیری اوانکی , کریم عبداللهی نژاد,حسین صابری
چکیده
در میان فقهای امامیه، در میزان تأثیرگذاری شروط بنائی بر عقود، اختلاف نظر وجود دارد. مشهور فقهای متقدم تا زمان شیخ انصاری بر این باور بودند: بهطور مطلق، شروط بنائی – همان شروط مورد توافق طرفین عقد، قبل از عقد که عقد لاحق بر مبنای آن منعقد میگردد- تأثیری بر عقد ندارد. نظریه آنها به استناد نصوص موثقی از معصومین (ع) و تبادر ناشی از معنای لغوی مستند گشته است. در این مقاله که دیدگاه فقهای امامیه، به روش تطبیقی، بررسی شده است، ضمن مردود دانستن ادعای وجود تبادر، در معنی یادشده، بر این موضوع تأکید شده که نصوص مؤثق استنادی مشهور، به لحاظ اتحاد در موضوع، فقط بر مورد خود – عقد متعه – دلالت دارند. از این روی– چنانچه مشهور فقهای متأخر نیز گفتهاند – به حکم عمومیتحدیثشریف «المُسلمونَ عندَ شروطِهم» و ادله دیگر، به این نتیجه رسیدهایم که شروط بنائی، اعتباری بهاندازه اعتبار همه شروط صریح دارد.
کلیدواژگان : شرط, شرط بنائی, عقد, لازم, فقه امامیه, ازدواج موقت, حقوق ,مقاله ,تحقیق ,مقاله حقوقی ,مقاله علمی, نشریه حقوقی ,منبع حقوقی,
فصلنامه مطالعات حقوقی؛ دوره ۷، شماره ۴، زمستان ۱۳۹۴