شرایط اعمال تحدید مسؤولیت صاحبان کشتی دریاپیما (بررسی کنوانسیون بینالمللی تحدید مسؤولیت برای دعاوی دریایی ۱۹۷۶)
نویسندگان: فیضالله جعفری، مهرناز مختاری
چکیده
یکی از مشخصات حقوق دریایی، وجود نظام محدودیت مسؤولیت برای صاحبان کشتیهای دریاپیماست. هدف اصلی این نظام، توسعه صنعت کشتیرانی و سرمایهگذاری روزافزون در این حوزه است. در این راستا، کمیته بینالمللی دریایی، اقداماتی جهت یکنواخت سازی مقررات بینالمللی انجام داده است که منجر به شکلگیری کنوانسیون بینالمللی برای یکنواخت سازی مقررات خاص در ارتباط با تحدید مسؤولیت صاحبان کشتیهای دریاپیما ۱۹۲۴، کنوانسیون بینالمللی راجع به تحدید مسؤولیت صاحبان کشتیهای دریاپیمایی ۱۹۵۷ و کنوانسیون بینالمللی درباره تحدید مسؤولیت برای دعاوی دریایی ۱۹۷۶و پروتکل اصلاحی آن ۱۹۹۶ در این حوزه شده است. ایران نیز در تیرماه ۱۳۹۳ به کنوانسیون تحدید مسؤولیت برای دعاوی دریایی ملحق شد. الحاق ایران، گامی مؤثر در جهت پیشرفت صنعت کشتیرانی ایران در عرصه بینالمللی و یکسان کردن مقررات مربوط به تحدید مسؤولیت صاحبان کشتیهای دریاپیما بود. مقاله حاضر درصدد است تا در پرتو کنوانسیون ۱۹۷۶ که اکنون ایران عضو آن است، نمایی کلی از نظام تحدید مسؤولیت ارائه کند. درعینحال، مباحث مقاله، صرفاً به تبیین مفهوم و ضرورت پذیرش نظام تحدید مسؤولیت، ذینفعان مشمول و شرایط اعمال آن در کنوانسیون ۱۹۷۶ اختصاص دارد.
کلیدواژگان: حقوق دریایی، تحدید مسؤولیت، صاحبان کشتی، کنوانسیون ۱۹۷۶
مجله حقوقی بینالمللی دوره ۳۳ شماره ۵۵ پاییز و زمستان ۱۳۹۵