صدور و مندرجات بارنامه دریایی با مطالعه کنوانسیونهای ۱۹۲۴ بروکسل و ۱۹۷۸ هامبورگ
یوسف براری چناری , مجتبی جهانیان
چکیده
بارنامه دریایی از جمله اسناد تجاری است که در حملونقل دریایی به کار رفته و اهمیت روزافزونی یافته است و مانند سایر اسناد تجاری از جمله چک، برات، سفته و قبض انبار دارای خصوصیاتی میباشد. با توجه به اهمیتی که بارنامه دریایی در توسعه تجارت بینالملل دارد، چگونگی صدور و مندرجات و محتویات آن با توجه به قانون دریایی ایران و کنوانسیونهای مختلف بینالمللی و تاثیری که در میزان تعهدات بعدی طرفین دارد، حائز اهمیت است.
از آن جمله میتوان به تعداد نسخ بارنامه و علی الخصوص اشکال مختلف آن یعنی بارنامههای در وجه شخص معین، بحواله کرد شخص معین و در وجه حامل آن اشاره داشت.
در خصوص مندرجات بارنامه، برخی از شروط و عبارات صریحا در آن ذکر میشود و برخی دیگر به شکل ضمنی.
در این مقاله در پی آن هستیم تا به برخی از سوالات پاسخ دهیم از جمله: ۱- آیا اشکال سه گانه بارنامه دریایی (در وجه شخص معین، به حواله کرد شخص معین و در وجه حامل) قابل انتقال میباشد؟ ۲- آیا بارنامه دریایی مانند سایر اسناد تجاری دارای ویژگیهای تنجیزی و تجریدی میباشد؟ ۳- در تنظیم سند مزبور، چه تعهداتی بر عهده هر یک از متصدیان حملونقل و فرستنده کالا میباشد؟
کلیدواژگان : بارنامه دریایی, قرارداد باربری, رسید موقت کشتی, بارنامه در وجه شخص معین, بارنامه در وجه حامل, حقوق ,مقاله ,تحقیق ,مقاله حقوقی ,مقاله علمی, نشریه حقوقی ,منبع حقوقی,
مجله حقوقی دادگستری ؛ دوره ۸۰، شماره ۹۳، بهار ۱۳۹۵