تعیین حوزه صالح مالیاتی در معاهدات مالیاتی دوجانبه و مقابله با سوءاستفاده از مفهوم « مقر دائمی »
غلام نبی فیضی چکاب , نعیم نوربخش
چکیده
انعقاد معاهدات دوجانبۀ مالیاتی در جهان به عنوان ابزاری برای اجتناب از اخذ مالیات مضاعف
که مانعی در مسیر گسترش تجارت بین الملل تلقی می شود، رواج چشمگیری دارد. در متن این
به معنای پایگاهی ثابت برای انجام کسب و کارِ مورد نظر « مقر دائمی » معاهدات، مفهومی با عنوان
شرکت های مقیم دو کشور متعاهد، گنجانده شده است تا مشمولیت مالیاتی فعالان اقتصادی این دو
کشور تبیین شود. تعیین مسألۀ اقامت، جهت تشخیص وضعیت مالیاتی مؤدیان از اهمیت خاصی
به معنی مقیم بودن و ،« مقر دائمی » برخوردار است و در معاهدات دوجانبۀ مالیاتی نیز احراز وجود
مشمولیت مالیاتی مؤدی مقیم خارج از کشور نسبت به سود قابل تخصیص به این واحد است. اما
دیده می شود که شرکت های فراملی با اتخاذ تدابیری متقلبانه تلاش دارند به ناحق، از مفاد معاهدات
دوجانبۀ مالیاتی برای کاستن از مسئولیت مالیاتی خود، سوءاستفاده نمایند. سازمان توسعه و
همکاری اقتصادی برای مواجهه با تدابیر شرکت های فراملی به منظور گریز و اجتناب مالیاتی،
رهنمودها و اصلاحیه هایی منتشر کرده است که کاربست آنها در نظام حقوق مالیاتی ایران نیز در
تعیین حوزه صالح مالیاتی و مقابله با “تقلب معاهده ای ” شرکت های فراملی، مفید واقع خواهد شد.
کلیدواژگان : مقر دائمی, مرکز منافع حیاتی, محل مدیریت مؤثر, تقلب معاهده ای, شرکت های واسطه ای, حقوق ,مقاله ,تحقیق ,مقاله حقوقی ,مقاله علمی, نشریه حقوقی ,منبع حقوقی,
فصلنامه پژوهش حقوق عمومی ؛ دوره ۱۷، شماره ۵۰، بهار ۱۳۹۵
