هيأتوزيران در جلسه مورخ ۱۰/۷/۱۳۹۲ بنا به پيشنهاد مشترک وزارتخانههاي راه و شهرسازي، نفت و جهادکشاورزي و سازمان حفاظت محيطزيست و به استناد تبصره ماده (۶) قانون حفاظت از درياها و رودخانههاي قابل کشتيراني در مقابل آلودگي به مواد نفتي ـ مصوب ۱۳۸۹ـ آييننامه اجرايي ماده يادشده را به شرح زير تصويب نمود:
آييننامه اجرايي ماده (۶) قانون حفاظت از درياها و رودخانههاي قابل کشتيراني در مقابل آلودگي به مواد نفتي
ماده۱ـ در اين آييننامه اصطلاحات زير در معناي مشروح مربوط به کار ميروند:
الف ـ سازمان: سازمان بنادر و دريانوردي.
ب ـ قانون: قانون حفاظت از درياها و رودخانههاي قابل کشتيراني در مقابل آلودگي به مواد نفتي ـ مصوب ۲۷/۵/۱۳۸۹ـ.
ج ـ آلودگي: تخليه يا نشت نفت يا مواد نفتي يا آب توازن کشتيها، نفتکشها و شناورها در آبهاي موضوع قانون.
دـ مواد نفتي: هرگونه مايع نفتي يا مخلوط داراي نفت از قبيل سوخت نفتي، لجن نفتي، مواد زايد و فضولات نفتي، انواع فرآوردههاي نفتي و مشتقات آن.
هـ ـ مالک کشتي، نفتکش يا شناور: شخصي يا اشخاصي که نامشان به عنوان مالک کشتي، نفتکش يا شناور ثبت شده و هر شخص در حکم مالک که کشتي، نفتکش يا شناور را در تصرف دارد.
وـ تعهدنامه: سندي که به موجب آن مؤسسههاي مالي، بانکها، باشگاههاي حفظ منافع و جبران خسارت و نظاير آن که اعتبارشان مورد تأييد سازمان است، متعهد ميشوند خسارات ناشي از آلودگي نفتي را مطابق کنوانسيونهاي بينالمللي، قانون و اين آييننامه جبران کنند.
زـ باشگاه حفظ منافع و جبران خسارت (کلوپ پياندآي): اجتماعي از مالکان کشتي، نفتکش و شناور که اقدام به تشکيل گروهي نمودهاند که براساس يک رابطه غيرتجاري و دوطـرفه همديگر را نسبت به مـسؤوليت موجود در برابر ثالث بيمه ميکنند.
ح ـ بيمهنامه: سندي که به موجب آن بيمهگر در مقابل گرفتن حق بيمه متعهد ميشود خسارات موضوع قانون را جبران نمايد.
ط ـ واحد محاسبه: حق برداشت ويژه (SDR) مطابق تعريف صندوق بينالمللي پول.
ي ـ کنوانـسيون مسؤوليت: کنوانسـيون مسؤوليت مـدني ناشي از خسـارات آلودگي نفتي ـ مصوب ۱۳۴۸ـ (۱۹۶۹ ميلادي) و پروتکل ۱۳۷۰ (۱۹۹۲ مـيلادي) و اصلاحيه آن.
کـ کنوانسيون نفت سوخت: کنوانسيون بينالمللي درباره مسؤوليت مدني براي خسارات آلودگي نفت سوخت کشتي ـ مصوب ۱۳۸۰ـ (۲۰۰۱ ميلادي).
لـ کنوانسيون تحديد مسؤوليت: کنوانسيون تحديد مسؤوليت براي دعاوي دريايي ـ مصوب ۱۳۵۵ـ (۱۹۷۶ ميلادي).
ماده۲ـ هر کشتي، نفتکش و شناور، براي جبران خسارات احتمالي ناشي از آلودگي آبهاي موضوع قانون به مواد نفتي، بايد بيمهنامه يا تعهدنامه معادل ريالي يا ارزي بر مبناي واحد محاسبه موضوع اين آييننامه تهيه کند.
ماده۳ـ مالک هر کشتي، نفتکش و شناور که بيش از (۲.۰۰۰) تن نفت موضوع کنوانسيون مسؤوليت به صورت فله به عنوان محموله حمل ميکند، بايد تا حدود مندرج در کنوانسيون يادشده، براي پوشش خسارات ناشي از آلودگي نفتي، بيمهنامه يا تعهدنامه مالي به شرح زير تهيه کند:
الفـ تا (۵.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص (۴.۵۱۰.۰۰۰) واحد محاسبه
بـ از (۵.۰۰۰) تا (۱۴۰.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص به ازاي هر واحد اضافه بر (۵.۰۰۰) تن (۶۳۱) واحد محاسبه به بند (الف) اضافه ميشود.
ج ـ بيش از (۱۴۰.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص (۸۹.۷۷۰.۰۰۰) واحد محاسبه.
ماده۴ـ مالک هر کشتي، نفتکش و شناور که حداکثر تا (۲.۰۰۰) تن نفت موضوع کنوانسيون مسؤوليت را به صورت فله به عنوان کالا حمل ميکند، بايد بيمهنامه و يا تعهدنامه مالي به شرح زير تهيه کند:
الف ـ تا (۱۰۰) تن ظرفيت ناخالص (۵۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه
ب ـ از (۱۰۱) تا (۱۵۰) تن ظرفيت ناخالص (۱.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه
ج ـ از (۱۵۱) تا (۶۰۰) تن ظرفيت ناخالص (۱.۵۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه
دـ از (۶۰۱) تا (۲۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص (۲.۵۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه
هـ ـ از (۲۰۰۱) تا (۵۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص، (۳.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه
ماده۵ ـ مالک هر کشتي، نفتکش و شناور، براي جبران خسارات ناشي از نفت سوخت کشتي، نفتکش و شناور، بايد بر مبناي ظرفيت ناخالص کشتي، بيمهنامه يا تعهدنامهاي با مبالغ زير تهيه کند:
الف ـ تا (۲۰) تن ظرفيت ناخالص (۲.۰۰۰) واحد محاسبه
ب ـ بيش از (۲۰) تن تا (۵۰) تن ظرفيت ناخالص، (۱۰.۰۰۰) واحد محاسبه
ج ـ بيش از (۵۰) تن تا (۱۰۰) تن ظرفيت ناخالص، (۲۵.۰۰۰) واحد محاسبه
دـ بيش از (۱۰۰) تن تا (۳۰۰) تن ظرفيت ناخالص، (۷۰.۰۰۰) واحد محاسبه
هـ ـ بيش از (۳۰۰) تن تا (۵۰۰) تن ظرفيت ناخالص، (۱۶۷.۰۰۰) واحد محاسبه
وـ بيش از (۵۰۰) تن تا (۳۰.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص، (۱۶۷.۰۰۰) واحد محاسبه به اضافه (۱۶۷) واحد محاسبه به ازاي هرتن ظرفيت اضافه پس از حداکثر ظرفيت معين شده در بند(هـ).
زـ بيش از (۳۰.۰۰۰) تا (۷۰.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص، (۱۲۵) واحد محاسبه بهازاي هر تن ظرفيت اضافه به علاوه حداکثر مقدار واحد محاسبه شده در بند (و).
ح ـ بيش از (۷۰.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص، (۸۳) واحد محاسبه به ازاي هر تن ظرفيت اضافه به علاوه حداکثر مقدار محاسبه شده در بند (ز).
ماده۶ ـ مالک هر کشـتي، نفتکش و شناور که مـواد نفتي به غير از نفـت موضوع کنوانسيون مسؤوليت، حمل ميکند بايد بيمهنامه و يا تعهدنامه با مبالغ زير تهيه کند:
الف ـ تا (۲.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص (۱۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه
ب ـ از (۲.۰۰۱) تا (۵۰.۰۰۰) تن ظرفيت ناخالص (۱۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه بهاضافه (۱.۵۰۰) واحد محاسبه براي هر تن ظرفيت اضافي.
ج ـ از (۵۰.۰۰۱) تن ظرفيت ناخالص به بالا (۱۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه بهاضافه (۳۶۰) واحد محاسبه براي هر تن ظرفيت اضافي و در هر صورت سقف پوشش بيمه، نبايد از (۱۰۰.۰۰۰.۰۰۰) واحد محاسبه تجاوز نمايد.
ماده۷ـ در بيـمهنامه حداقل بايد مشخصات کشتي، نفتکش و شناور مطابق گواهينامه ثبت، مشخصات و اقامتگاه مالک يا مالکين و بيمهگزارها، مبلغ بيمه، مدت بيمه، تاريخ و محل انعقاد قرارداد، مبلغ حق بيمه و خطرهاي تحت پوشش بيمهنامه درج شود.
ماده۸ ـ در تعهدنامه حداقل مشخصات و اقامتگاه ضامن و مضمونعنه، مبلغ تعهد، امضاء و مهر ضامن، مدت تعهد، تاريخ و محل ايجاد تعهد، مشخصات کشتي، نفتکش و شناور مطابق گواهينامه ثبت و خطرهاي تحت پوشش تعهد درج شود.
ماده۹ـ گواهينامههايي که در اجراي کنوانسيونهاي بينالمللي مورد الحاق دولت جمهوري اسلامي ايران توسط کشورهاي متعاهد در چارچوب کنوانسيونهاي مذکور صادر شده و به تشخيص سازمان بيانگر رعايت مفاد اين آييننامه است، به منزله وجود بيمهنامه يا تعهدنامه قابل قبول ميباشد.
ماده۱۰ـ سازمان موظف است از ورود، ترک بندر يا فعاليت کشتي، نفتکش و شناور فاقـد بيمهنامه، تعـهدنامه يا گواهيـنامه در آبهاي موضـوع قانون جلوگيري به عمل آورد.
تبصره ـ مالک و يا ساير مسؤولان کشتي، نفتکش و شناور بايد بيمهنامه يا تعهدنامه و گواهينامه را در کشتي، نفتکش و شناور نگهداري کنند و در صورت درخواست سازمان ارائه نمايند.
معاون اول رئيس جمهور ـ اسحاق جهانگيري
به نقل از روزنامه رسمي شماره 19984 مورخ 18/7/1392