الهام امین زاده، پیمان آقا بابایی دهکردی
چکیده:
سرمایه و تکنولوژی، دو مقوله مهم در بهره برداری از میادین نفتی است. از آنجایی که عمده ی میادین نفت در کشورهای در حال توسعه واقع شده است، فقدان این دو عنصر مهم، بیش از پیش نمایان است. قراردادهای امتیاز مشارکت در تولید، به مثابه فرصتی برای کشورهای اخیر، به منظور جذب این دو از فراسوی مرزها است. مقبولیت جهانی مشارکت در تولید و عدم تمایل کشورهای در حال توسعه به قراردادهای امتیاز ایجاب مینماید این دو قرارداد مورد توجه قرار گیرد. در این نوشتار پس از مشارکت در تولیدو قراردادهای امتیاز، این نتیجه حاصل شد که تفاوت نظام مالکیت و سطح کنترل دولتها بر منابع خویش، دلیل استقبال از شیوههای مشارکت در تولید و بی اعتنایی نسبت به قرادادهای امتیاز است.
کلیدواژگان: قرارداد مشارکتدر تولید، قرارداد امتیاز، مالکیت و مدیریت بر پروژه